شاهنامه باسنقری

شاهنامه توسط ابوالقاسم منصور ابن حسن طوسی سروده شده است. این اثر از جمله آثار کلاسیک دنیای فارسی‌زبانان است و با ایلیاد و انه ئید هومر که به جوامع فرهنگی یونان و روم تعلق دارد، برابری می‌کند. شاهنامه بایسنقری در سال ۱۴۳۰ میلادی، به سفارش شاهزاده بایسنقر (۱۳۹۹-۱۴۳۳) نوه تیمور که از حامیان هنر که از شهرت جهانی برخوردار است، در قالب امپراتوری فرهنگی تیموریان تهیه شد. این کتاب اثری منحصر به فرد است و در کنار شاهنامه دیموت و شاهنامه هافتون یکی از سه نسخه با ارزش جهانی از شاهنامه است. تنها نسخه باقیمانده از این شاهنامه در گنجینه کاخ گلستان نگهداری می‌شود. این اثر نماینگر جوهره ارزشهای زیباشناخنی و ادبی حاکمان نخبه رنسانس تیموریان است که در قرن ۱۵ بر آسیای مرکزی و غربی حکمرانی می‌کردند.  این کتاب شامل تذهیب های فراوان خطاطی طلاکوب است و ۲۲ صفحه مینیاتور دارد. مورخان بین‌المللی هنری این متن را جزو مهمترین متون از نوع خود می‌دانند که تاکنون تهیه شده است. متن این نسخه از اهمیت زیادی برخوردار است چون نه تنها زبان فارسی را به زبانی عظیم بدل کرد بلکه متنی تأثیرگذار از حماسه یک امپراتوری به شمار می‌آید. نام خطاط آن جعفر البایسنقری و تاریخ کتابت آن ۸۳۳ ه. است. ورای ارزش ذاتی متن و نقش شاهنامه در صحه گذاشتن بر زبان فارسی به عنوان زبان عقلانی، این نسخه...

---

جزییات اثر
تاریخ ثبت در فهرست ملی حافظه جهانی	1387
دوره / پدیدآور	قرن 5 / بایسنقر میرزا
تاریخ ثبت در فهرست جهانی حافظه جهانی	2007
پیشنهاد دهنده/ محل نگهداری	کاخ موزه گلستان